سابقه و هدف: نوجوانی یکی از دوره های مهم تکامل انسانی است. نوجوانان همواره در معرض رفتارهای پرخطر و نیز تحت تاثیر دوستان و گروه همسالان خود می باشند، این پژوهش با هدف تبیین نظرات نوجوانان پیرامون گروه همسالان و سلامت انجام شده است. مواد و روش ها: تحقیق با طراحی کیفی بر روی چهل و یک نوجوان با استفاده از نمونه گیری مبتنی بر هدف انجام شد. داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساختاردار جمع آوری و به روش تجزیه و تحلیل محتوایی، تحلیل شدند. کلیه مصاحبه ها ضبط و پیاده شد و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: از مجموع مضمونهای استخراج شده، سه مضمون اصلی که هر یک، دو تا سه مضمون فرعی داشتند، به دست آمد. سه مضمون اصلی عبارتند از: آثار مثبت و پیامدهای نامطلوب گروه همسالان، نوجوانان و دوستان غیر هم جنس، و نوجوانان و مهارت های ارتباطی. مضمون های اصلی و فرعی با جملاتی از بیانات مشارکت کنندگان در پژوهش توضیح داده شده اند. نتیجه گیری: نوجوانان خود را تحت تاثیر گروه همسالان احساس می کرده اند، این تاثیر از سویی نتایج مطلوب و از سوی دیگر پیامدهای نامطلوبی داشته است. با توجه به تغییر الگوی دوستی در بین نوجوانان به سمت ارتباطات بیشتر و گسترده تر با جنس مخالف، ارتباطات نوجوانی، نیازمند توجهات بیشتری است که می تواند زمینه ساز سلامت نوجوانان باشد. همچنین توجه به آموزش و مداخله برای طراحی دوستی ها و ارتباطات سالم به عنوان بخشی از مهارت های زندگی در دوره نوجوانی لازم به نظر می رسد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

مقدمه: نوجوانان به عنوان بخش عظیمی از جمعیت جهان، در دوران بلوغ با بسیاری از مشکلات جسمی، روانی و اجتماعی مواجه هستند. آموزش بهداشت متناسب با نیازهای آنان و با شیوه های نوین آموزشی از اهمیت بسیاری برخوردار است. هدف اصلی این پژوهش بررسی تاثیر آموزش با رویکرد گروه همسالان بر عملکرد جسمی دختران پیرامون سلامت بلوغ است.روش کار: در این مطالعه تجربی 100 نفر از دانش آموزان دختر مقطع راهنمایی شهر تهران در دو گروه 50 تایی آزمایش و شاهد مورد بررسی قرار گرفتند. روش نمونه گیری به صورت خوشه ای تصادفی بود. مداخله طراحی بسته آموزشی مبتنی بر رویکرد گروه همسالان بود و بعد از گذشت یک ماه و نیم میزان عملکرد از طریق پس آزمون سنجیده و با پیش آزمون در دو گروه مقایسه گردید. مبنای تقسیم بندی نمرات عملکرد 100 بود؛ نمرات زیر 50 درصد عملکرد ضعیف، بین 50 تا 75 درصد متوسط و بالای 75 درصد عملکرد خوب در نظر گرفته شد.نتایج: شیوه های آموزشی با رویکرد گروه همسالان باعث ارتقا سلامت جسمی دختران نوجوان شد، آزمون های آماری نیز اختلاف معنی داری را در میانگین نمرات آگاهی و عملکرد افراد نشان داد (P<0.001).نتیجه گیری: رویکرد گروه همسالان باعث توانمند ساختن نوجوانان و ارایه فرصت هایی به آنان جهت مشارکت در فعالیت ها و بهبود ارتباطات بین مادران و دختران می شود.

سابقه و اهداف: بلوغ از مهمترین دوره های زندگی است که از نظر فیزیولوژیکی، فیزیکی، و روانی تحولات بسیار عمیقی در فرد ایجاد می شود و باعث بهم خوردن نظم جسمانی و روانی نوجوان می گردد. از نظر بهداشت روانی، شناخت این تحولات به خصوص در آن قسمت ها که تغییرات چشمگیر در رفتار و کردار نوجوانان آشکار می گردد پراهمیت است. از عوامل مهم در شکل گیری رفتارها، افکار، نگرش ها، احساسات، آرزوها و به طور کلی شخصیت نوجوانان، ارتباط با دوستان و همسالان است. آموزش همسالان به منظور افزایش دانش، تغییر نگرش، باور ها و رفتار ها در سطح فردی، گروهی یا سطوح اجتماعی به کار گرفته می شود. می توان با برنامه های متناسب با نیازهای نوجوانان و با شیوه های نوین آموزشی مانند رویکرد گروه همسالان از بسیاری از مشکلات دوران بلوغ پیشگیری کرد. در این مطالعه به بررسی تاثیر آموزش با رویکرد گروه همسالان بر سلامت روان دختران در دوران بلوغ پرداخته شده است.روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی 100 نفر از دانش آموزان دختر مقطع راهنمایی شهر تهران در دو گروه 50 تایی آزمایش و شاهد مورد بررسی قرار گرفتند. روش نمونه گیری بصورت تصادفی بود. مداخله با استفاده از رویکرد گروه همسالان انجام گرفت. بعد از گذشت یک ماه و نیم میزان آگاهی و عملکرد از طریق پس آزمون سنجیده و با پیش آزمون در دو گروه مقایسه گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری کای اسکوئر، تی مستقل و تی زوج استفاده شد.یافته ها: میانگین نمرات آگاهی و عملکرد دختران مبتنی بر رویکرد گروه همسالان به ترتیب از 27.33±3.44 به 63.6±2.72 و 47.73±4.29 به 88.53±2.63 افزایش یافت (P<0.001) ولی در گروه شاهد تفاوت معنی داری دیده نشد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه مشارکت فعال آموزش گیرندگان و افراد درگیر در موضوع باعث افزایش اثربخشی آموزش ها با محتوای سلامت بلوغ افراد می شود. بنابراین طراحی برنامه های آموزشی منظم با شیوه های مشارکتی و مبتنی بر جامعه هدف مانند رویکرد گروه همسالان به خصوص در مدارس جهت ارتقای سلامت روانی لازم است.

هدف این مقاله، بررسی نقش عوامل اجتماعی )خانواده، مدرسه و گروه همسالان) در جامعه پذیری دانش آموزان استان گلستان بشود. روش پژوهش کمی از نوع توصیفی با پیمایش اجتماعی است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دبیرستانی استان گلستان به تعداد 76156 نفر است که با استفاده از فرمول برآورد حجم نمونه کوکران، حجم نمونه ای برابر با 400 نفر از جامعه آماری انتخاب شدند. روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای و تصادفی ساده بود. ابتدا شهرهای استان، سپس مدارس و در نهایت از طریق لیست دبیران نمونه ها به طور خوشه ای چند مرحله ای و تصادفی انتخاب شدند. یافته ها نشان داد بین گروه همسالان، خانواده، مدرسه و جامعه پذیری رابطه همبستگی مثبت و معنی داری وجود داشت. همچنین بین گروه های سنی مختلف و جنس (دختر و پسر)، تفاوت معناداری در جامعه پذیری وجود داشت. در خاتمه همچنین خانواده، پیش بینی کننده جامعه پذیری دانش آموزان گزارش شد. نتایج این پژوهش با پژوهش های بسیاری هم خوان بشود. در دوره جدید، تغییرا چشمگیری در عوامل جامعه پذیری صورت گرفته است، به طوری که امروزه، حرشور در فرای مجازی هم بر فرد جامعه پذیر و هم دیگر عوامل جامعه پذیری تاثیر گذاشته است. وزن و ترکیب عوامل جامعه پذیری (خانواده، مدرسه، همسالان) در سه دوره سنتی، مدرن اولیه و مدرن متاخر دگرگون شده است، اما همچنان نقش خانواده منحصر به فرد و بی بدیل مانده است.

زمینه و هدف: این پژوهش، با هدف تعیین اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی، بر دلبستگی به والدین و همسالان در نوجوانان دختر انجام شد. روش پژوهش: در این پژوهش از طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل همراه با پیگیری دو ماهه استفاده شد. جامعه آماری، کل دانش­, ­, آموزان مقطع دوم متوسطه شهرستان ساوه (استان مرکزی) که در سال تحصیلی 1396-1395 مشغول به تحصیل بودند، بود. از بین این دانش­, آموزان، تعداد 30 نفر (15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل) به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و و کنترل جایگزین شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه دلبستگی به والدین و همسالان (آرمسدن و گرینبرگ، 1987) بود. دانش­, آموزان گروه آزمایش هشت جلسه آموزش ذهن­, آگاهی دریافت کردند و گروه کنترل آزمایشی دریافت نکرد. یافته ها: نتایج آزمون تحلیل کوواریانس و اندازه­, گیری مکرر نشان داد که آموزش ذهن­, آگاهی به شیوه گروهی بردلبستگی به والدین و همسالان در نوجوانان دختر موثر است و این تاثیر در آزمون پیگیری پایدار بوده است. نتایج پژوهش نشان داد؛ آموزش ذهن­, آگاهی باعث افزایش مولفه­, های ارتباط، اعتماد به والدین و همسالان و کاهش بیگانگی از والدین و همسالان در نوجوانان دختر شد. نتیجه گیری: به نظر می­, رسد این شیوه مداخله را می­, توان به عنوان شیوه مستقل یا در کنار سایر مداخلات برای دلسبتگی به والدین و همسالان به کار برد.